"پای شکسته با گچ گرفتن و فیزیوتراپی و تحمل درد، قابلیت اولیه شو می تونه احیا کنه"

مامانم یک اجاق گاز آردل در جهیزیه شون داشتن که هنوز بعد از 40 سال کار کردن، شعله هاش بسیار عااالیه و وقی خونه ما میان، شعله های اجاق ما به چشمشون نمیاد. البته همین اجاق آردل معروف  یه «فر» خیلی خوب هم داشته که چون مامان از اون استفاده نکردن بعد از یه مدت خراب شده و بی توجهی و سرویس نکردن هم باعث شده عملا  آپشن فر فقط به عنوان جایی برای قرار دادن وسایل و یه جورایی یه کابینت بشه. داشتم به این فکر می کردم همه ما آدم ها هم با آپشن های زیادی به این دنیا میاییم: همه مون قدرت «تفکر» داریم، توانایی «مهرورزی»، «خنده» های زیبا و هیجان انگیز، نگاه کنجکاوانه  و «چرایی» به همه چیز و خلاصه مثل این گوشی های موبایل که کلی آپشن داره ولی عملا اکثر آدم ها از دو سه تاش استفاده می کنند، ما آدم ها هم از خیلی از آپشن هایی که روی ما نصب بوده و حتی قابلیت آپدیت داره انقدر استفاده نکردیم که یا خراب شده و یا به کلی فراموش شده که همچین گزینه ای هم وجود داشته. مثلا همین چند روز پیش طی مراسم دید و بازدید عید داشتم با دو سه تا از بچه های فامیل سر و کله می زدم و متوجه شدم که بچه ای که ظاهرا اهل فکر نیست و برچسب «سر به هوا و بی فکر» زدن به اون، اتفاقا وقتی باهاش درست صحبت میشه و منطقی، کاملا فکر می کنه و می پذیره! خب این یعنی آپشنشو داره اما طرز استفاده از اونو یاد نگرفته و همین باعث میشه که هرچی بزرگتر میشه از اون اصلش (در اینجا اهل فکر بودن) دور و دورتر میشه. باور کنید همه ما فول آپشن هستیم اگر «آموزش ببینیم» که چطوری از اونها استفاده کنیم. پایی که یه مدت در گچ بوده، با فیزیوتراپی و تحمل کمی درد، قابلیت اولشو احیا میکنه. حالا شاید نمره اش نشه بیست، اما حداقل پونزده که میشه! بهتر از اینه که صفر باشه و بی مصرف و بگم چون نمیشه همون پای اولیه، پس بهتره اصلا از روی صندلی چرخدار بلند نشم!