" همه پولدارها دزدند!"

امان از این بحثای تلگرامی! چند روز پیش در یکی از گروه های تلگرامی یکی از دوستانم مطلبی گذاشته بود که منجر به بحث و مجادله شد. دوست مورد نظر در پی اثبات گفته هایش از خانواده اش مثال زد که همه ما در جریان بودیم که از خانواده ای مرفه و در عین حال مذهبی هستند.  در حاشیه این گفتگو در گروهی خصوصی تر چندتا از همان دوستان شروع کردند به تحلیل گفتگوی آن دو نفر و در کمال تعجب و ناباوری، همه شان آن دوست مرفه مذهبی را متهم کرده و گفتند "حالا فکر می کنه هنر می کنند به آدم ها کمک مالی می کنند از دهن یکی دیگه در میارن و به یکی دیگه کمک می کنند"!  خیلی عجیب بود برای من! همه ما از نزدیک خانواده این دوست را میشناختیم  و حداقل من یادمه که پدری تلاشگر و هوشمند داشت که با پشتکار و هوش فوق العاده اش به مواهبی دست پیدا کرده بودند. ولی خیلی جالبه که من بارها و بارها دیدم که از نظر اکثر غریب به اتفاق آدم ها هرکس که پولداره حتما پدرش دزد بوده و کلا امکان نداره کسی بدون خوردن مال حروم پولدار شده باشه! در صورتیکه خیلی از ما و یا حداقل خود من بارها و بارها دیدم آدم هایی رو که  بسیار خلاق و خوش فکر بوده و با پشتکار فراوان و یا تحصیل در زمینه ای خاص پولدار شده اند.  یاد مطلبی افتادم از کتاب "قانون توانگری" کاترین پاندر درباره "خصومت یا انتقاد و نامهربانی درباره ی توانگران". برای بررسی خودتون همین جا یک سوال خیلی مهم از خودتون بپرسید و یا تجربیاتتون رو مرور کنید: وقتی کسی به آرزوهاش میرسه، چه احساسی به شما دست میده و چه واکنشی از خودتون نشون میدید؟ آیا به راستی تاب تحملش را دارید یا مثلا می گید " نمی دونم این آدم بی عرضه چه طوری پولدار شد ؟! یا نمی دونم این بیسواد چه طوری رفت بهترین رشته ی دانشگاه؟! یا نمی دونم چرا این بیریخت، همسری به این خوبی گیرش اومد؟!! و چیزی تو همین مایه ها...

در اون کتاب صحبت از این بود که وقتی ما موهبتی را مورد انتقاد قرار میدیم ، اون موهبت از ما فاصله می گیره یعنی باید مراقب حرف زدن و فکر کردنمون باشیم. در این رابطه قانونی هم در سیستم آرزوها هست که می گه : 

"ما هرگز نمی تونیم آرزو و موهبتی که دیگران را بخاطر به دست آوردنش سرزنش می کنیم، به دست بیاوریم!"

نتیجه ی مهم اینکه گاهی ما مورد امتحان قرار می گیریم یعنی گاهی انگار موهبت دلخواهمان نخست به سراغ یکایک افراد پیرامون ما میره!

در این لحظه اگر از آنها ایراد بگیریم و انتقاد کنیم، یا اگر نسبت به آنها حسادت کنیم و احساس خصومت کنیم، در امتحان مردود شده ایم و نگذاشته ایم که آن برکتها و موهبتها به سراغمان بیاد.

 بهترین کار در این لحظات اینه که صادقانه شروع کنیم به دعا کردن و طلب برکت کردن برای اون شخص و شادمانه خدا را شکر کنیم که همان برکتها یا حتی بزرگتر از اونها به سراغ ما هم خواهد آمد چون هروقت موهبتی برای دیگران پیش میاد، نشانه ی اینه که همان موهبت یا برتر از آن می تونه برای ما هم پیش بیاد!

اگر معتقد باشیم که موهبت دیگران نشانه ی اینه که موهبت ما هم نزدیکه، برکتهای زیادی به دست میاریم. پس از این به بعد با دیدن موفقیت، خوشبختی و پولداری دیگران نه تنها دزدی و خوش شانسی رو به اونا و بدشانسی رو به خودمون نسبت ندیم بلکه براشون دعا کنیم و پیشاپیش خدارو شکر کنیم و مطمئن باشم که مال ما هم در راهه!