"درس دریافتن درِ دُرست"

امروز رفتم دیدن مادربزرگم که "مادر" صداشون می کنیم. به خاطر بیماری و ناتوانی، روزی یکی از فرزندانشون پیششون هستند و ازشون مراقب می کنند. ایشون گوش هاشون خیلی ضعیف شده و گویا سمعکشون هم خراب بود و در نتیجه نمی شنیدند که من و شوهر عمه چی میگیم ولی بسیار اصرار داشتند که بدونند که الان خونه ما کجاست. با صدای بسیار بلند گفتم. نشنیدند. گفتند:  «مادر، من که نمی شنوم که چی میگی» . بلند شدم دقیقا کنار گوششون ،چندین بار تقریبا داد زدم، که فکر می کنم کل همسایه های مادر فهمیدن ما کجا زندگی می کنیم ولی ایشون نه. با ناراحتی گفتند: «من که نشنیدم». شوهر عمه هم هرچی تلاش کردند، فایده نداشت. بعد پرسیدند عمه کو؟ گفتیم آشپزخونه ولی بازم نشنیدند. چند دقیقه بعد عمه اومدند و پیش مادر نشستند. مادر گفت کجا بودی؟ عمه با آرامش و با صدایی که تقریبا میشد گفت صامت و به لب خوانی نزدیک بود، گفتند آشپزخونه. مادر پرسیدند چکار می کنی؟ عمه توضیح داد که کتلت درست می کنم. مادر گفتند: «خوبه مادر دستت درد نکنه. کی وقت شامه»؟ عمه گفتند :«دوساعت دیگه» و مادر کاملا متوجه و آرام شدند. منو شوهر عمه همدیگه رو نگاه کردیم و بعد گفتیم آفرین چه خوب با مادر صحبت می کنید و متوجه میشن. عمه گفتند: «آره لازم نیست انقدر داد بزنی، اینطوری بهتر میفهمن». وقتی کسی  یکی از اعضاش کم کارکرد میشه، با تمرکز بر عضوی دیگه، میتونی راهی بهتر پیدا کنی. راه شنیدن که حتما گوش نیست، چشم هم هست

یاد اون دختر خانم درونگرا افتادم که چندروز پیش درباره ش صحبت کردم(اینجا) و فکر کردم برای ارتباط برقرار کردن با آدم ها، لازم نیست حتما  از شیوه های معمول استفاده کرد، اگر راهشو پیدا کنی، با کمترین انرژی، بیشترین بازدهی را خواهی داشت. درست مثل بچه درونگرایی که وقتی میشینی کنارش و باهاش نقاشی میکشی به جای حرف و قصه، خیلی بیشتر باهات ارتباط برقرار می کنه.

یاد اون بیت سعدی نازنین افتادم که:

زبان در کش ار عقل داری و هوش

چو سعدی سخن گوی ورنه خموش

به نظرم نه فقط در ارتباط با آدم ها، در خیلی از مسائل زندگی، هرچقدر تلاش کنیم، اگر از درِ دُرست وارد نشیم،  نتیجه مطلوبی نمی گیریم.

زمین فوتبال یا والیبال؟

چندروز پیش مراجعی داشتم که خانمی بود علاقمند به حضور در جمع ، بسیار معاشرتی، اهل صحبت، با یه عالمه دوست که خیلی حریم شخصی نداشت و درباره مسائل خصوصی خود راحت حرف می زد. مشکلی که به آن خاطر مراجعه کرده بود، دختر 17 ساله ش بود که به نظر این خانم افسرده بود. کمی از ویژگی هایش صحبت کرد: ترجیحش به تنهایی است، از جمع‌های جدید استقبال زیادی نمی‌کند، فقط نشسته داره کتاب می خونه، خیلی مرموزه و اطلاعات نمیده، دوستای زیادی نداره و فقط با یک دوست قدیمی رابطه عمیق داره.
و با این توصیفات دخترش را متهم به افسردگی، ناامیدی و غیراجتماعی بودن می کرد و می خواست بیاردش پیش من که کمک کنم که درست بشه!  براشون گفتم که عزیز دلم با توصیفات شما از خودتون و دخترتون، فقط یک مسئله وجود داره و اون #تفاوت_شخصیتی شما دونفره. ایشون #درونگرا هستند و شما #برونگرا.

از ویژگی های درونگراها گفتم و اینکه چگونه باید با آنها برخورد کرد. جلسه بعد خود دختر خانم را آورد. دختری بسیار نازنین، محجوب و عمیق که فکر می کرد مشکل داره و می خواست که درست بشه. بهش گفتم شما کاملا "درستی" و نیاز به درست شدن نداری. فقط باید بپذیری که تیپ شخصیتی ت با مامان متفاوته و هیچکدوم بهتر یا بدتر نیستید.  متفاوتید. "نادرست" اینه که آدم ها انتظار دارند بقیه مثل خودشون باشند و هرکس که شبیه به خودشون نباشه را برچسب بیمار می زنند.

وقتی اومدم خونه فکر کردم بهتره مطالب درباره #شخصیت_شناسی را بیشتر گسترش بدیم چرا که یکی از مشکلات ما در روابط با ادمها، ناآگاهی مون درباره انواع تیپ های شخصیتی است. اگر من والیبالیستم، نمی تونم با قواعد این بازی وارد زمین فوتبال بشم. هر زمینی قواعد خودشو داره و ما اگر در زمین درونگراها بازی می کنیم باید قواعد اونهارو بلد باشیم. تازه فقط هم درونگرایی و برونگرایی نیست که. بعضی از آدم ها حس ششم قوی دارن و بعضی فقط هرچیزی را که ببینند و بشنوند و لمس کنند، می تونند باور کنند و کلی تفاوت های دیگه در ابعاد دیگه.

یعنی درواقع فقط هم یه زمین بازی وجود نداره، دنیا یه استادیومه با یه عالمه زمین بازی که وارد شدن به هر زمینی، قواعد خودشو میخواد و به میزانی که این قواعدو بلد باشیم، بهتر می تونیم با آدم ها ارتباط برقرار کنیم و کمتر اونارو قضاوت می کنیم.  ما متفاوتیم و اصلا قشنگی آدمها هم به خاطر همین تفاوت هاست. همه مون برای رشد به همدیگه نیاز داریم و اگر مثلا توی یه مهمونی همه برونگرا باشن، همه فقط بلند بلند حرف می زنند و هیچکس به حرف بقیه گوش نمیده. باید آدم درونگرایی باشه که با دقت به حرف شما فکر کنه و سوالات عمیق بپرسه.

حالا از این بعد سعی می کنم مطالب شخصیت شناسی بیشتری بگذارم که بهتر بتونیم ارتباط برقرار کنیم با #متفاوت ها.

راستی امروز اون دختر خانم برام پیامک فرستاد که خیلی خوشحاله و بعد از آشنایی خودش و مادرش با تیپ های شخصیتی، کلی حال هردوشون خوب تره و ارتباطشون بهتر و نگاهش به خودش قشنگ تر.