"خیلی بزرگ، خیلی کوچک"

امروز داشتم یه کلیپ زیبا درباره زمین می دیدم (از اینجا ببینید شما هم ) که یاد این نوشته قدیمی ام افتادم:

چند روز پیش خانم همسایه رو دیدم و از دخترش صحبت کرد که نزدیک امتحاناتشه و در بعضی درسا مشکل داره و ازم پرسید که معلم خصوصی ریاضی و علوم سراغ ندارید؟ گفتم نه بابا این هزینه ها چیه؟ کاری نداره ریاضی راهنمایی که. بیاریدش من یه جلسه خودم باهاش رفع اشکال می کنم. خلاصه اومد و باهم کار کردیم. یکی از سوالاتش نشون دادن یک عدد روی طیف به صورت بازه بود. داشتم براش طیف و بازه های مختلفو توضیح میدادم و می گفتم ببین هرچیزی رو میشه روی یه بازه نشون داد بستگی به اینکه بازه رو با چه جزئیاتی بکشیم مثلا میشه عمر یک گل رو روی یک طیف ده تایی که فاصله هر کدوم از نشان ها یک روزه نشون بدیم و عمرش مثلا 4 خط یا درواقع 4 روزه، سن تو رو روی یک بازه ده تایی که فاصله هرکدوم از بازه ها یک ساله و یا مثلا سن پدربزرگتو روی یک بازه که فاصله هرکدوم از نشان ها ده سال و ... بعد با خودم فکر کردم چه جالب عمر سی ، چهل و یا نهایت هشتاد ساله یک انسان روی یه بازه صد ساله به اندازه یک خط فاصله، در بازه صد ساله به اندازه صفر و در بازه هزار ساله حتی نقطه ای هم نیست! یاد این افتادم که چندسال پیش که در سفری به همدان، از شهر زیرزمینی هگمتانه دیدن می کردم، همزمان گوش میکردم  به صحبت های راهنمای محترم درباره اینکه اینجا حدود هفتصد سال پیش از میلاد شهری بوده و آدمهایی زندگی می کردند... یک لحظه احساس کردم ما داریم بر روی آثاری راه می ریم که حدود 2700 سال پیش مردمانی اونجا زندگی می کردند، بچه ها توی این کوچه ها بازی می کردند، دختر پسرا عاشق می شدند، دو نفر اینجا دعوا میکردند، چند نفر این طرف جشن گرفته بودند، یه نفر از مرگ عزیزش گریه می کرد.... الان کجان؟ بعد با خودم فکر کردم گویی زندگی شبیه یک طیفه که ما روی اون حتی نقطه ای هم نیستیم. هرچی از بالاتر نگاه کنی ریزتر میشی و از یه جایی به بعد اصلا دیده نمیشی. مسائل و مشکلات هر کدوم از ما هم برای خودمون بزرگه یه کم از بالاتر که نگاه کنی اصلا دیده نمیشه. هزاران هزار آدم اومدند و رفتند، طیف همچنان ادامه داره و بازه همچنان داره بزرگ میشه...